Wat doe je hier lieverd? Je bent helemaal niet oud genoeg om te weten hoe zwaar het leven wordt.
Het is duidelijk dokter, dat u nooit een dertienjarig meisje bent geweest.

Met deze quote uit The virgin sucides, een film van Sofia Coppola uit 1999, opende ik eind mei de presentatie van mijn podcast-in-wording: Het verdragen. Ik pitchte en haalde mijn diploma. Ik heb de Basiscursus Literair Podcasten met succes afgerond.

Maar nu begint het natuurlijk pas. Super trots ben ik dat ik in 2025 een volgende stap kan zetten. Dat de geweldige Eva van Pelt en ik de rollen om gaan draaien en samen een pilot gaan opnemen.

We hebben het allemaal nodig. In onze dieptepunten, maar misschien wel elke dag.

Eva van Pelt deed iets wat ze heel spannend vond en vroeg mij of ik haar daarin wilde begeleiden. De afgelopen maanden luisterden we samen naar ruw materiaal en eerste montages. We spraken over Eva als gesprekspartner, Eva als muzikant en Eva als podcastmaker, hoe neemt zij de luisteraar mee en welke middelen zet ze daarvoor in?

In de studio met Anne Lichthart (regie) en Lennart Haman (opname/mixage/master). Ze staan er allemaal op! Trots.

In april was ik te gast in De Schrijfcast van Miloe van Beek. Ik ging met haar in gesprek over uitgesproken keuzes maken, “blijven zitten tot het er staat” en de feedback die ik kreeg van lezers.

Daarnaast schoof ik aan in de opnamestudio van de faculteit Journalistiek van de HU. Met enkele ambitieuze studenten sprak ik over het leven als discontinuïteit, vrijwilliger zijn in de suïcidepreventie en afscheid nemen van je huisdier.

Toen ze begin twintig waren, kochten mijn ouders een huis op nog geen kilometer afstand van de boerderij waar mijn vader geboren werd. De boerderij lag naast een oud kerkhof.

Een Goed Gesprek met Lex Bohlmeijer. Over mijn debuutroman. Over afstand en nabijheid. Over digitaal en fysiek contact en nachtelijke telefoongesprekken.

Persoonlijk, maar niet privé. Daar houd ik van. 

Er mocht weer van alles op kunstkritiekgebied! Tijdens Wat ik nog te zeggen heb… ging ik 1-op-1 in gesprek met literatuurliefhebbers (en een enkele tabakshater) op het Wintertuin Festival in Nijmegen.

Ik ontdekte dat je naast free-writing ook aan free-drawing kan doen tijdens de spannende pilot Dance&Draw, in samenwerking met het fantastische Graphic Matters op dansfestival Moving Futures in Breda.

En ik maakte het afgelopen half jaar met een zestal uiterst dappere schrijvers in België een heus Dans&Durf/Dance&Dare dossier.

Wat heerlijk om met deze collega schrijvers genodigd te zijn op het debutantenbal van boekhandel Broese in Utrecht.

Wie het wil kan erbij zijn! Zondagmiddag 10 april van 14u tot 17u.

In opdracht van Studio Spés schreef ik ‘Beste Nacht’. Een gedicht voor 17 panelen. Te zien aan het Merwedekanaal in Utrecht en via onderstaande link.

Mooie feestdagen voor nu en een licht 2022.

De wereld ging weer een klein beetje open. Domein voor Kunstkritiek nodigde mij uit om live te spreken met studenten van de SPRING Academy in Utrecht en online met bezoekers van het Delft Fringe Festival.

‘Ik voel mij een waarzegger, alsof we hier in mijn tentje, iets kunnen aanraken dat daar buiten onbesproken blijft.’

Het is deze week boekenweek en Mensen Zeggen Dingen, de podcast, nodigde mij uit iets bij te dragen. Een voorproefje uit mijn debuutroman 821 mensen die er ook toe doen, die in februari 2022 uitkomt bij Uitgeverij Orlando.

Een agent die droomt van onder de vangrail schuiven, een rechercheur die geen paling meer eet en een choreografe die de bewegingen van haar bezoekers bevraagt en er samen met haar dansers een archief voor maakt.

Op 8 december 2019 overleed Jamie. Hij was vijftien en alleen thuis. Zoals elke jongen van vijftien was hij nieuwsgierig naar zijn lichaam. Hij vond een seksueel experiment dat hij graag wilde doen. Dat ging mis. 

Francis, zijn moeder, vroeg mij een half jaar na zijn overlijden via Stijlfiguur Tekstbureau haar verhaal op te schrijven. Hun verhaal. 

Zo trots op dit knappe groepje schrijvers. Op de nieuwe teksten die zij schreven over nieuwe dans tijdens onze internationale summerschool. En op het feit dat ik hen mocht begeleiden.

Saskia uit ’s-Hertogenbosch (NL), Elske uit Antwerpen (BE), Anette en Rania uit Bergen (NO) en David uit New York (USA).

Over het verschil tussen moeten en mogen deelnemen, toevallige ontmoetingen op straat en telepathisch contact met een vreemde. Bijvoorbeeld. Lees of luister hier.

We komen vandaag in Theater Bellevue voor het laatst bij elkaar. We sluiten af. Op hun eigen manier hebben alle deelnemers het over dat ene moment, waar je ja tegen zegt. Het verlangen geraakt te worden, zoals je geraakt werd toen je voor het eerst een voorstelling zag, die je alleen intuïtief hebt begrepen…

Lees hier de recaps van Dans & Durf de festival editie.

Sinds kort schrijf ik voor Shortreads. Ultrakorte verhalen, geïnspireerd op het nieuws van de dag. Spannend, want actueel dus geschreven op de dag zelf.

In oktober schreef ik Een wereld. Over het verlangen toneel te spelen. Geanimeerde Instagram influencers. En een debat over een omstreden manier van onderzoek doen, bij de politie.

Vandaag: De dag dat er een tweeling werd geboren op de gang. Over dichte deuren. Bloed. En beloftes waar, eigenlijk, niemand iets mee kan.

Over werken, leven, studeren, doodmoe en wel of niet ambitieus genoeg zijn.

En over de te gekke tentoonstelling Why Work. Bij Fotodok in Utrecht.

Over wild cowboydansende families, bitterballen en glazen tafels. Over regen en gezelschapsspellen.

Maar ook over Nico Dijkshoorn, Dimitri Verhulst, Dario Tortorelli. En een getalenteerd clubje schrijvers, dat elkaar in het zuiden des lands ontmoet, onder de welluidende noemer Dans&Durf.

EVA (28):

Het blijft een tijd stil.
Of nee, het blijft lang stil,
ongelofelijk lang voor een telefoongesprek.

Ik had mijn nagels kunnen lakken.
Of iets kunnen opzoeken op internet.

J: Dit fragment ontlokte bij mij spontaan een lach van herkenning. En jij en ik houden allebei van Japan. Die gedeelde liefde indachtig lees ik je nieuwe tekst, en eigenlijk al je teksten, verdicht tot, bijna, een Haiku…

Vanavond tussen 19u30 en 21u30. Vijf keer TROOST #1 op de Cultuurnacht te Breda. Regie: Letizia Rompelberg. Spel: Hanneke Scholten. Tekst: Anna van der Kruis.

Wat vraag ik , als podiumkunstenaar, nu weer van onze toeschouwers?

Mogen zij niet gewoon een kaartje kopen en daarna aan de bar een glas thee of bier drinken? Mogen zij na het bijwonen van een voorstelling niet gewoon naar huis? Naar hun kinderen of hun geliefde, of hun kat?

Is het nu werkelijk nodig dat ik de toeschouwer dit jaar op gesprek vraag? Hebben zij niet al genoeg geïnvesteerd, simpelweg door hun aanwezigheid?

Trots op mijn publicatie in TM. Waar ik een poging doe…

Een persoonlijk verhaal. Over mijn vader die overleden is. Over mijn zoontje van zes maanden. Maar ook over de Grote Brabantse Kunstkalender. En over mijn ontmoeting met regisseur Ilmer Rozendaal.

Dicht bij Anna is de titel van één van de ontmoetingsprogramma’s op Theaterfestival Boulevard. Mijn ontmoetingsprogramma, om precies te zijn, van 5 t/m 14 augustus in het Josephkwartier.

Wil je lezen hoe ik daartoe gekomen ben? Dat kan…

Goede vriend Dirk zei ooit: “jij schrijft gewoon foto’s”. Je leest die quote onder andere onder het kopje Over Anna op deze website. Wat je daar niet leest is de context van die uitspraak…

Echtanna voor 5+…

Het Prins Bernhard Cultuurfonds reikt het TheaterTekstTalent Stipendium 2015 uit aan theaterauteur Anna van der Kruis.

‘De jury is onder de indruk van het  vermogen van Anna van der Kruis om beeldend te denken en de manier waarop zij zichzelf de ruimte geeft om haar eigen stijl te ontwikkelen.’

Voor het volledige juryrapport en meer duidelijkheid over wat het stipendium precies inhoudt klik hieronder op Lezen…

In de maak. Over Onze Vader. Première Oerol 2015…

Een verhalenbundel voor volwassenen. Samengesteld door Suzanne Huijs.

Met pentekeningen van Suzanne en verhalen van onder andere Marcel Roelfsema, Pietjan Dusee, Frederieke Hijink, Marjan Boyer, Enver Husicic en bovengetekende…

Op vrijdag 26 september lanceerde grafisch ontwerpster Else van Wulffte Palthe in Kapitaal haar eenmalig, crisisrijk tijdschrift, Negatieven.

Met daarin beeldend werk van onder andere…