Toneel.

HIJ:
Ze draagt een strak gesneden spijkerbroek en een jongensachtig blouse. En ze gaat graag mee het terras op, na het werk. Ze drinkt speciaalbier en lacht uitbundig. Ze entertaint de mensen graag. Haar verbazing is oprecht en haar vragen ook. Er zijn maar weinig mensen die echt doorvragen, in een gesprek, die echt willen weten wat een ander te vertellen heeft. Zij is zo iemand.

Het is ochtend en we doen samen boodschappen. Ze staat voor het schap met tijdschriften. Ik laat het mandje aan haar voeten staan en ga op zoek naar avondeten. Als ik terug kom pak ik een dun tijdschrift. Het is iets met schreeuwerige koppen en tips over hoe je in het leven dingen doet. “Kom,” zeg ik.

Ze wast onze kat. Het regent buiten dus er is niet veel anders te doen. Ze heeft een groot t-shirt aan dat van mij is en een verwassen onderbroek. Ze heeft de kat vast aan de voorpoten, hij hangt als een natte dweil tussen haar benen, druppelt op de badkamervloer. Ik maak er grapjes over. Ik zeg dat het beest eruitziet als de beeldhouwwerken die we in een museum zagen, van een kunstenaar die alleen maar heel dunne figuren heeft gemaakt. “Die zien er precies zo uit.”

blues in boxes nr. 02/12 ging in première op Theaterfestival Boulevard 2013.

Meer lezen? Laat hieronder een reactie achter, of schrijf een PM.