Ik denk aan mezelf als veertienjarige, verliefd op een techneut. Aan de blauwe synthesizer die hij kreeg voor zijn verjaardag. De zakken in zijn legerbroek die vol zaten met gereedschap, de boxen die hij zelf gebouwd had en de zilverkleurige duct-tape waarmee alles wat stuk was gerepareerd kon worden.

Voor Powered by TINC in Tilburg schreef ik over electronische muziek. Over snoertjes en knopjes. Over Brian Eno, Caterina Barbieri en Aafke Romeijn. Over woorden en melodieën en vast willen houden wat verdwijnt.

Je kan het hele stuk hier lezen.