Wat doe je hier lieverd? Je bent helemaal niet oud genoeg om te weten hoe zwaar het leven wordt.
Het is duidelijk dokter, dat u nooit een dertienjarig meisje bent geweest.

Met deze quote uit The virgin sucides, de debuutfilm van Sofia Coppola uit 1999, opende ik een teaser voor mijn podcast-in-wording: Het verdragen. Deze proeve in audio was het slotstuk van de podcastworkshop die ik dit jaar volgde via Stichting Podcastnetwerk en het Nederlands Letterenfonds.

Als schrijver weet ik dat je, als je een verhaal wilt vertellen, moet kiezen, dingen weglaten. Als je het vak goed beheerst kan je daarmee iets raken dat je op geen enkele andere manier raakt. Toch heb ik er ook last van hoe goed zelfdoding zich leent als plotelement. Als actie die de handeling voortstuwt, iets op het spel zet. In ieder van ons zit dat dertienjarige meisje. Het lijkt wel alsof niemand daarover wil praten, terwijl oneindig veel mensen er iets over willen maken.

Het is een makersding.

In mijn podcast wil ik daarnaar kijken. Wanneer ik erom kan lachen, zoals in The virgin suicides. Wanneer ik er verdrietig van word, zoals in de waanzinnige Ian Curtis biopic Control van Anton Corbijn. Of wanneer het me boos maakt, zoals in de Netflix serie 13 Reasons Why.

Ik vond het spannend dit te onderzoeken in een klasje vol steengoede auteurs, die ik tot op dat moment niet kende. Ik vond het overweldigend om in korte tijd veel nieuwe technieken te leren en er bleef relatief weinig tijd over voor de inhoud.

Terwijl juist die inhoud mij drijft om dit te maken. Ik herinner me een avond dat ik thuis kwam na een hele dag in de Tolhuystuin. Op de heenweg had ik vertraging omdat er een aanrijding was op het spoor – zo dichtbij wilde ik mijn onderwerp nu ook weer niet laten komen. Ik was in paniek na de les, omdat ik niet wist hoe ik me uit moest drukken. Hoe ik in twee minuten kon pitchen waar ik naar zocht. Ik klapte mijn laptop open en zei tegen mijn lief: zullen we iets luchtigs kijken? Het werd Oh Lucy! Op Cinetree. Japans, dat is altijd goed. De samenvatting bij de film was light. In de eerste scène springt er iemand voor de metro.

Ook de boeken die ik dat weekend las zaten vol zelfdodingen. Het leek wel alsof ik er niet omheen kon, al had ik het gewild.

Eind mei haalde ik mijn diploma. Ik heb de Basiscursus Literair Podcasten met succes afgerond. Waarvoor mijn grote dank aan de organisatie: Lieven Heeremans, Mina Etemad en Pleuni van den Udenhout. En aan Corinne Heyrman voor de fijne coaching in het staartje.

Maar nu begint het natuurlijk pas. Super trots ben ik dat ik met steun van het Podcastnetwerk, het Letterenfonds en Domein voor Kunstkritiek, een volgende stap kan gaan zetten in 2025. Ik ontving een startbudget via de regeling Makers buiten het boek en ga samen met de geweldige Eva van Pelt een pilot opnemen.

Wil je ons helpen? Dat kan. We zijn heel benieuwd naar jouw antwoord op de vraag: hoe werkt het voor jou? Zijn er voorbeelden van zelfdoding in de kunst die je persoonlijk hebben geraakt, die je boos maakten of hielpen verdragen? Voorbeelden waarin zelfdoding meer is dan een plotelement? Waarvan jij vindt dat we ze moeten meenemen? Waar je iets over wil zeggen? In een mail, een spraakbericht of bij een kop koffie? Neem dan even contact op of laat hieronder een berichtje achter.

Wil je aansluiten vanuit je organisatie, dit project via jouw platform zichtbaar maken of het maakproces financieel ondersteunen? Dat kan natuurlijk ook.