We hebben het allemaal nodig. In onze dieptepunten, maar misschien wel elke dag. Omdat we moe zijn of het even kwijt. Omdat ons ijsje op de grond viel, omdat iemand deed alsof hij ons niet zag in de supermarkt. Omdat het soms niet goed komt. Wat troost ons? Wat lost klein leed op en wat verzacht het ondragelijke?

Gun jezelf alles. Want alles gaat goed. Eva van Pelt deed iets wat ze heel spannend vond en vroeg mij of ik haar daarin wilde begeleiden. Zo, zo, zo idioot trots dat ik een bescheiden rol mocht hebben in het maken van haar eerste podcast ooit.

De afgelopen maanden luisterden we samen naar ruw materiaal en eerste montages. We spraken over Eva als gesprekspartner, Eva als muzikant en Eva als podcastmaker, hoe neemt zij de luisteraar mee, welke middelen zet ze daarvoor in? Hoe kijkt ze ernaar dat ook zijzelf onderdeel is van haar verhaal? En als ze juist dat verhaal uit de montage knipt, kan de luisteraar haar dan nog volgen?

We zochten naar een dramaturgie. Een spanningsboog die niet in de anekdote zit, maar in de montage. Wat Eva me leerde is dit: je hoeft niet te weten waar iemands pijn vandaan komt om met elkaar in gesprek te gaan over troost. Of, zoals ze het in dagblad Trouw verwoordt:

Als er troost nodig is, is er blijkbaar ook veel shit geweest. Ik vraag in de podcast expres niet naar die shit. Aan de verhalen die iemand vertelt over wat troostrijk is geweest, voel je vanzelf wel wat voor soort gebeurtenissen eronder zit.

Het is precies wat ze zichzelf ook gegund heeft. Te kijken naar het licht in plaats van het donker. In de wereld staan en contact te maken zonder verwachting, zonder haast. En juist die insteek zorgt voor ontmoetingen waarin ze binnen vijftien minuten wordt geraakt.

Het werden de bouwstenen voor een eigenzinnig, muzikaal universum. Een podcast van zes afleveringen – die alle zes eindigen met een lied. En dan valt alles op zijn plek. Aldus vele luisteraars en critici als Elja Looijestijn (VPRO) en Misha Blok (Radio 1).

Dank Eva voor jouw vertrouwen in mij. En dank Michiel van de Weerthof, die alles weet van audio. Michiel spreekt een totaal andere taal, maar kaartte in die in die taal vaak dezelfde punten aan als ik en was daarin een ideale sparringspartner. Wat een mooi team. Wat een goed proces.