Toneel.

ZIJ:
Het eerste wat me opvalt is zijn naam.

Ik stel me voor dat hij halflang haar heeft en dat hij op een flat zeshoog woont. Dat hij midden in zijn woonkamer staat en om zich heen kijkt. Hij moet een computer hebben, waarop hij de DVD-serie over de man met kanker besteld heeft. Maar er staan geen meubels in de flat. Er hangt niks aan de muur en er staat niks op de vloer. Zelfs geen TV. Ik stel me voor dat hij droge handen heeft, die uit de mouwen steken van een blouse met een onduidelijke print.
En dat hij een vale, nette broek draagt die hem iets te groot is. Met daaronder schoenen in een kleur die lelijk afsteekt tegen de muren van de flat. Ik stel me voor hoe hij zijn voorhoofd fronst en een conclusie trekt. Hoe hij zich in de vensterbank laat zakken en zijn notebook openklapt. Een flatscreen aanklikt die bij zijn budget past. De volgende dag bezorgd.
Of hij dat echt doet weet ik niet. Mijn collega’s die de elektronica van adresgegevens voorzien zitten in een andere hal.
Dat hij juist deze serie bestelt is niet bijzonder. Er worden er veel van verkocht. De serie werd eerst populair aan de andere kant van de wereld. Daarna bij mensen die series kijken op internet. En daarna werd hij aangekocht door de publieke omroep. Dat is een garantie voor een jarenlange plek op de bestsellerlijst. Worden er minder besteld, gaan de prijzen omlaag en begint het hele gebeuren weer van voren af aan.

blues in boxes nr. 01/12 ging in première op Theaterfestival Boulevard 2013.

Meer lezen? Laat hieronder een reactie achter, of schrijf een PM.