Elsa May Averill las één scène van EVA tijdens de uitreiking van het Theaterteksttalent Stipendium in Theater Bellevue in 2015. En speelde ze allemaal in 2016, tijdens de regiesessie van Kasper Kapteijn bij De Tekstsmederij.

In 2009 werkten Elsa May en Anna voor het eerst samen. Toen voor een fotofilm die Anna schreef en produceerde in samenwerking met Willem Kort en Maarten Groen.

E: Als ik jouw werk lees, voel ik het fysiek. Het is zo super menselijk allemaal, tragisch en pogend en heel erg emotioneel maar op een totaal niet emotionele manier opgeschreven. Je taal is heel eenvoudig eigenlijk, maar ik voel dus altijd precies waar de emotie zit… Er zijn andere stukjes waarbij je de droge brok in je keel voelt, de afwezigheid en de lichtheid in je hoofd, krampen in je onderbuik…

A: En waarom heb je juist dit fragment gekozen?

E: Ik heb dit stukje gekozen omdat ik de situatie zo mooi vind. Het verhaal gaat over EVA op haar eerste werkdag bij een callcenter. Ze krijgt een man aan de telefoon wiens vrouw net is overleden. Bij deze scène voel ik mijn eigen ingehouden adem. Ik voel mijn hart traag en zwaar bonzen in mijn borstkas.

EVA (28):
Het blijft een tijd stil.
Of nee, het blijft lang stil, ongelofelijk lang voor een telefoongesprek.
Ik had mijn nagels kunnen lakken. Of iets kunnen opzoeken op internet.
“Ben je er nog?” vraagt hij. “Ja,” zeg ik, “ik ben er nog.”
“Oké,” zegt hij, “oké.” En dan hangt hij op.

Het favoriete fragment lezen van Ilmer of Johan? Dat kan.

Komen kijken naar Monsteren!, volgende week maandagavond: ook. We zien je daar graag.