Gisteren herdacht ik mijn vader, op 10 november was hij tien jaar dood, en vanochtend keek ik naar een lezing over fotografie. Wat foto’s doen, hoe we ernaar kijken, in onze digitale tijd. Toen ging mijn hoofd aan.

Ik herinnerde me mijn vaders telelens. Hoe ik soms wel en niet wilde poseren. Hoe ik hetzelfde zie bij mijn zoon, hoe duidelijk hij daarover is. Ik herinnerde me mijn laatste appcontact met vriend Harrie en hoe mamma en ik model stonden voor mijn vader toen we Harrie opzochten, op de Berlinale.

Door het coronavirus is de agenda voor april en mei doorgehaald. Hopelijk kunnen we in het najaar weer met elkaar om tafel. Voor nu: stay safe & stay sane.

Iets meer dan een half jaar geleden voegde ik mij bij het kernteam van Domein voor Kunstkritiek. Een zich ontwikkelende, frisse, jonge club die zich inzet voor nieuwe vormen van kunstkritiek.

Learning by doing, slow journalism, maar vooral: inhoud. Waarom maken we eigenlijk kunst, voor wie, wat maakt de bezoeker mee en waar ontmoeten we elkaar?

Het kind gilde, het had willen mixeren. Zij maakte een verse saus van overgebleven groenten uit de koelkast. De zachte tomaten had ze ontveld en vijfendertig minuten laten pruttelen op laag vuur.

Ze had er niet aan gedacht. Net zo min had ze eraan gedacht dat hij zelf de deur wilde dichtdoen. Zelf zijn broek en zijn sokken uit wilde trekken, zelf op het bed wilde klimmen…

Een podium voor mijn ontmoetingsprogramma Dicht bij Anna, in kunsttijdschrift Tubelight. Over zelf nadenken, luisteren en doorvragen.

Dag negen vandaag voor Dicht bij Anna op Theaterfestival Boulevard in ’s Hertogenbosch.

Voor wie niet daar is, maar wel wil volgen wat ik er doe, een bescheiden verslag.

Steeds opnieuw kreeg ik van mijn Dans&Durf schrijfcollegae te horen: “Ja, mooie tekst hoor, maar we zien jou niet.”

Dit zag ik als een uitnodiging.
Laatste tekst in een serie van drie.
Over Rule of Three.

Over Siri Loves Me.
Het nieuws.
En een avond in een café.

Een emotionele tekst om te schrijven en ook om te delen.

Mijn gesprekken op Theaterfestival Boulevard.
De recap. Met fijne details, facts en fun facts.

Ik word opnieuw verliefd, op mijn eigen man. Ik ben natuurlijk volstrekt niet objectief, maar mijn god wat vind ik het sexy dat hij zichzelf op geen enkele manier schaamt of spaart als hij me deelgenoot maakt van wat hij heeft ervaren.

En één gesprek ontploft.
Recht in mijn gezicht…

Ze verbaast me.
Ze beangstigt me.
Omdat ik haar groet en zij mij negeert.
Of nee.

Er ontsnapt een geluidje aan haar lippen.
En de enige manier waarop ik dat kan interpreteren is dat het tegen haar zin is dat ik hier ben.
Een onbekende.
Die veel te opgewekt hallo zegt.

Pers en publieksreacties Droomland. En bij wijze van blue monday: meteen maar een ‘deleted scènes’.

Vorige week Elsa May. Over een ingehouden adem, een traag en zwaar bonzend hart en een meisje dat zwijgt over de telefoon.

Vandaag: Kim. Over niet zo heel stevig meer staan, hoe moeilijk het is openlijk geraakt te worden en over menselijk gedrag dat wel begrijpelijk is maar toch treurig stemt.

Ook in de lente hebben mensen last van blauwe maandagen. Vorige week was hij voor Johan. Over dode vissen en volstrekt misplaatste liefdesverklaringen.

Vandaag: Ilmer. Over niet-dramatisch kabbelen van moment tot moment, onverwachte mokerslagen en een avond zonder regen.

Over hoe lastig het soms is om uit te leggen wat je aan het doen bent, waarom je iemand leuk vindt en waar je naar zoekt.

Een raamvertelling. Waarin ik droom dat ik op een baan solliciteer die ik heel graag wil hebben. Een opdracht verpruts. Lees dat Lennard Cohen overleden is. En uiteindelijk een bijzondere mail in mijn inbox vind.

Ik werd gevraagd werk aan te leveren voor de Grote Brabantse Kunst Kalender 2017. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Hij is 30 x 34 en bijna drie kilo.

Deze allereerste Brabantse editie wordt feestelijk gepresenteerd op vrijdagmiddag 4 november in Theaters Tilburg. En daar kan je bij zijn. Meer weten? Kijk maar.

Vierde post in een serie van vier. Fragment nummer twee uit het leven van Janne.

JANNE (14):
Er is iets, met mamma.
Mij wordt niks verteld, natuurlijk…

Derde post in een serie van vier. Dit keer een tekst van Eva. Een conferentieruimte met tl-licht, een jongen die er kopjes stapelt en een schaal met koude kroketten.

HENDRIK (21):

Ik woon één week bij hem in huis.
In het weekend ga ik terug naar mijn ouders.
Hij blijft…

Vier keer een voorpublicatie van een fonkelnieuw fragment uit blues in boxes. Vandaag deel één: twee momenten uit het leven van Hendrik.

HENDRIK (35):

Ik val in slaap op mijn eigen feestje.
Op een stoel in het midden van de kamer…

In aanloop naar De Regiesessie op 5 en 6 oktober. De hele maand september. Elke maandag. Een fonkelnieuwe voorpublicatie uit blues in boxes…

Van 6 april t/m 27 juli ben ik met zwangerschapsverlof…

Mijn lief heeft mijn boek over melancholie en depressie in de wasmachine gedaan,
Hij heeft de lakens van ons bed gehaald en niet gemerkt dat het ertussen zat,
Hij heeft de timer en de temperatuur ingesteld en is naar zijn werk gegaan,
Toen ik het wasgoed een paar uur later uithing…

In Monsteren! proberen makers hun laatste hersenspinsels uit op het publiek. Of zie je die net nieuw gemaakte toffe performance die je aan het denken zet. Resultaat is een avond vol verse teksten, voorproefjes en theatrale momenten…

Voor in de agenda:
Uitmarkt Amsterdam, Prins Bernhard Cultuurfonds podium, zondag 30-08-2015

Dag van de Toneeltekst, Uitreiking TheaterTekstTalent Stipendium, Theater Bellevue Amsterdam, zaterdag 05-09-2015

Seizoensopening NWE Vorst Tilburg,
zaterdag 12-09-2015

Over Onze vader ging op 12 juni in première op Oerol 2015. ‘Indrukwekkende dans en charmant en naturel verteld verhaal’ oordeelde de Theaterkrant (****).

Op Oerol Terschelling t/m zaterdag 20 juni…

Cursus liefdesbrieven schrijven bij TAAT op het Groene strand. Vandaag in de Kletskrant. Een radio-item van Marije Sietsma.

Het item horen? Klik op de link. (Start 9.35.)

Actrice Hanne Struyf leest een fragment uit Over Onze Vader op Festival Hoogte 80 in Arnhem. Op donderdag 14 en vrijdag 15 mei.

Nieuwe echtanna-site online. Ontworpen door Studio Zijspan. Trots op en blij mee. Heb je vragen of opmerkingen? Plaats dan een reactie. Vind ik leuk.

Story Teracce is een nieuw web platform, waar on demand persoonlijke verhalen geschreven worden door professionele schrijvers, voor privé gebruik.

Ik ben één van die schrijvers en dat…